Kiedy zamawiałem w zeszłym roku kawę Honduras Norma Iris Fiallos z good coffee nie spodziewałem się, że tak mocno wbije się ona w kubki smakowe i będę niej długo rozpamiętywał. Postanowiłem, będzie – Powtórka z rozrywki – zamówiłem trzy kolejne kawy z palarni.
Koniec roku to czas podsumowań i wyzwań. Brzmi to niezwykle banalnie i staroświecko. Mierzi mnie. Rokrocznie internet zalewa fala wpisów o rozliczaniu samych siebie – co się udało a co nie wypaliło, do tego seria wymówek i pochwał pod własnym adresem. Jednym słowem nuda. A mnie na koniec i początek roku zamarzył się rower stacjonarny.
Espresso z opóźnionym zapłonem – to przyszło mi do głowy, kiedy byłem po kolejnej filiżance kawy. Po kolei. Postanowiłem, że barwy espresso czekolady, kakao i karmelu zamienię na owocową bombę. W oczko wpadła paczka kawy, która bardziej skojarzyła się z pełnym bakiem paliwa.
Na brew barze gościła już kawa z palarni Figa Coffee, natomiast nie miałem dotąd kawy pod espresso. Zamówiłem kawę bezpośrednio w palarni, otrzymałem dodatkowo jeszcze mały bonus. I kiedy już parzyłem Brazylię San Rafael i byłem mniej więcej w połowie paczki, do zabawy przyłączył się prysznic IMS.
Wieczorem, kiedy składałem zamówienie na kawę – szukałem czegoś, co będzie „jakoś” mocno odkrywcze. Poszukiwania mnie irytowały, bo nic mi nie pasowało. W końcu zdecydowałem się na Kalve Marmalade, zakładając, że referencje kawy są na wyrost.
Dawno temu napisałem o kibelku. Nie wiem, czy ktoś pamięta jeszcze ten wpis. Temat nadal aktualny – śmieci. Dziś musimy segregować śmieci. To już nie moda. Musimy zadbać o środowisko. Tylko, że na gadaninie się kończy.