Nieautoryzowana autobiografia Kuby.
Napisz odpowiedź
Mr Kaffeino
Mr Kaffeino blog faceta wypełnionego kawą
To biografia o porażce – rzekł autor. Utkwiło mi to w głowie. Dlaczego? Jak to? Info, że Kuba będzie gościem w Onet Rano przeczytałem na TT. Program odpaliłem wieczorem na ekranie telewizora. Kuba w dłoniach trzyma książkę – Nieautoryzowana autobiografia.
Kawowe wzloty i upadki to tradycja na blogach. Czasami się z tego „nabijam”, czasami łapię na tym, że czytam roczne dokonania – podsumowania na innych blogach. Kawowy rok 2018 upłynął pod znakiem kawy. I espresso
Dobra kawa. Dobra palarnia. Przeczytałem to jeszcze raz. I jeszcze raz. Uśmiechnąłem się. Nazwać palarnię kawy Dobra to nadużycie w małym kraju. Zero skromności. I całe szczęście, że panowie poszli w poprzek obowiązującej mody bycia układnym.
Po 1983 przychodzi 1984. Orwell jest blisko. Nikomu nie trzeba tłumaczyć, że wizja autora była ponura, ale nie na tyle, aby nie mogła się spełnić. Pamiętam 1983. Pamiętam te cyferki. Pamiętam jak kreśliłem je w zeszycie w szeroką linię.
Królestwo. Czekałem na tę powieść. Czekałem. Kiedy była już prawie dostępna, odpuściłem. Krótki wywiad w radio z autorem sprawił, że ochota na czytanie przeszła. Dalsze losy bohaterów. Nie? Okazało się, że to dalsze losy Króla, ale opowiedziane przez jego dwór.
Kolejny kryminał? Biorę kryminał do ręki i od razu zaczynam śledztwo, typuję, kto jest sprawcą. Wiem, że może jestem trochę uprzedzony do kryminałów, ale rekomendacja była interesująca. Muchy i białe robaki – „czułam ten smród”. No cóż, chemia czasami śmierdzi. A chemia śmierci to dopiero cuchnie.