Dripper. Drip. Dripp. Generalnie V60-02 wersja dwuosobowa. Pierwszy drip był plastikowy. Bardzo długo parzyłem w nim kawę. Bardzo. Ciągle marzyłem o czarnym. Lubię czarny kolor. I wreszcie nabyłem. Czarny ceramiczny. Czarny metalowy, ale to jeszcze nie koniec tej opowieści.
Kawowe wzloty i upadki to tradycja na blogach. Czasami się z tego „nabijam”, czasami łapię na tym, że czytam roczne dokonania – podsumowania na innych blogach. Kawowy rok 2018 upłynął pod znakiem kawy. I espresso
Kawa Strong Touch – nazwa jak nazwa, angielska, to już dzisiaj nie dziwi. Zamówiłem kawę. Zawartość: 60% arabica i 40% robusta. Ziarno: Brazylia i Indie. Nie, żebym nie wiedział czego mogę się spodziewać, ale moje oczekiwania zostały mocno … przekroczone.
Kawa w górskim klimacie miała zapach lasu. Poranny mróz na szybach. Mgła na szczytach gór. Weekendowa zmiana klimatu. Weekendowy wypad, który na długo zostanie w mojej pamięci. Kawy nie mogło zabraknąć i nie zabrakło.
Popołudnie było w kolorze złotym i niebieskim. Złote liście kołysały się w objęciach ciepłego wiaterku na tle błękitnego nieba. A tuż obok tego sielskiego obrazka, była moja skromna osoba, ze sztychówką w dłoni. Rozmyślałem o kawie Kenia Karani.
Czarny dripper? A dlaczego nie? Czarne samochody są najładniejsze. Widać rysy? Wiem, ale bije z nich pewność siebie. Noga lekko na gaz i … wiatr we włosach. Czarny dripper działa na odwrotnej zasadzie. Wolniej.