Książka Powrót z Bambuko Katarzyny Nosowskiej to świeży powiew literek w obecnej sytuacji, kiedy od rana do południa oglądam daty, liczby, daty … liczby, kwoty, analiza. Analiza non stop. W międzyczasie przeczytałem kilka tekstów jednak daleko im do prozy Nosowskiej.
Kawowe wspomnienie lata, które mignęło w tym roku. Jak błyskawica. Nie wiadomo kiedy. Było gorące, deszczowe i … kawowe. W tym wpisie podzię się z Wami, kawą, która gościła na brewbarze.
Pamiętam, że kiedy „kupowałem” pierwszy zestaw stereo a było to dawno temu, to w zestawie był tuner radiowy. Płyty kompaktowe dopiero raczkowały, zdobywały popularność, cena jak na tamte czasy była wysoka. W zestawie był magnetofon kasetowy, aby nie tylko przegrywać muzykę z cd, ale przede wszystkim nagrywać z radio.
Nie wiem, co mocniej mnie denerwuje albo kto bardziej mnie wkurza. Możliwe, że to te same osoby. Udające, że nic nie widzą, nic nie słyszą. Szumu śmieci, smrodu z kominów, walających się petów po chodnikach, podrzucanych ukradkiem zepsutych lodówek na śmietnik. Cisza.
Maski, przyłbice i respiratory. Respiratory, o których do niedawna mało kto słyszał. Zresztą o maskach i przyłbicach też mało kto słyszał. Przynajmniej nie na taką skalę. Pojęcia obiły się o uszy i uleciały z wiatrem. Wirus zmienił rzeczywistość. Wirus zmienia rzeczywistość. Wirus idzie na wybory.
Słyszałem. Dlaczego mam nie otwierać im drzwi? Bo? To „kocia wiara”, raz im otworzysz, będą przychodzić cały czas. Jak byłem z kimś w domu to ich wizyty były krótkie. Drzwi nie zdążyły się dobrze otworzyć a już były zamknięte. Niektórzy się tym chwalili. Jak szybko potrafią „załatwić” świadka.