Niezbyt wiele pisałem ostatnimi czasy o kawie. Postanowiłem przeprowadzić eksperyment na sobie. Odkładałem w jedno miejsce opakowania z kawy, aby po pewnym czasie, zamknąć pulę i dokonać oceny. Oceny, czy mam do czynienia z kawową karuzelą czy już z kawową bańką.
Czego właściwie oczekujemy ? Pytanie, które postawiłem przed sobą. Pytanie, które zadałem społeczeństwu. Pytanie, które każdy może zadać, ale nie łudzę się, że każdy chce poznać odpowiedź. Nie każdy potrafi na to pytanie odpowiedzieć w szerokiej perspektywie. Chcielibyśmy … ja bym chciał żyć w kraju, w którym fundamenty są nie do ruszenia …
Propozycja książki do przeczytania na wakacje. Na urlopie. Obowiązkowo w wolnym czasie. Czytałem i mam nieoparte wrażenie, że Leopold Tyrmand nie tyle opisał dawne czasy komunizmu, ile opisał los człowieka, który chciał być inny – chciał być bohaterem a został …
Nie jestem zdziwiony zastanym stanem rzeczy: czarna kawa z pokaźną dozą cukru, zalana obficie mlekiem. Moje zaskoczenie bierze się stąd, że w całym łańcuchu sporządzenia dobrej kawy, kawa a dokładnie ziarno jest na ostatnim miejscu. Niesiesz kaganek wiedzy o kawie, piszesz głównie o ziarnie, o palarniach, o metodach. A na końcu dowiesz się …
Nie wiem. I na tym bym mógł zakończyć wpis. Nie wiem, dlaczego obawiałem się zmian. Zmiany. Oszukiwanie samego siebie wychodzi bardzo dobrze i znajdzie się tyle wymówek, aby utwierdzić się w przekonaniu, że wyjście ze strefy tzw. komfortu to będzie bolesne zderzenie z betonem. Po tym zderzeniu długo będziemy dochodzić do siebie. Kiedy już ochłoniemy, a guzy znikną – świat wygląda już zupełnie inaczej.
Zły. Antybohater socjalizmu. Dziennik 1954 – zapis rzeczywistości smętnej, ponurej i urokliwej w swej postaci. Komunizm szary, wypłowiały, ale budzący dzikie żądze w pęczniejącej od forsy kieszeni. I na koniec Pan T. Drażniący. Przydałby się ktoś taki dzisiaj.