Kiedy słyszę, że komuś się nudzi, to nie wiem, o czym ta osoba mówi. Dla mnie to abstrakcja. Drugie słowo, które się ciśnie w kontrze do – nudzić się – to, kreatywność. Bardziej swojsko – to pomysłowość.
Z twojej głowy. Ogarnia cię lęk? Obawa? Strach? Przed czym? Do niedawna było to niemożliwe – jesteśmy panami świata. Kto nam podskoczy? Kto? Ujarzmiliśmy prawie wszystko. I takie „coś” Takie małe COŚ. Wirus. Mruga oczkiem, kiwa paluszkiem i śmieje się z nas. Szepcze … zostań w domu. Ale Ty tego nie słyszysz.
Koniec roku to czas podsumowań i wyzwań. Brzmi to niezwykle banalnie i staroświecko. Mierzi mnie. Rokrocznie internet zalewa fala wpisów o rozliczaniu samych siebie – co się udało a co nie wypaliło, do tego seria wymówek i pochwał pod własnym adresem. Jednym słowem nuda. A mnie na koniec i początek roku zamarzył się rower stacjonarny.
Dawno temu napisałem o kibelku. Nie wiem, czy ktoś pamięta jeszcze ten wpis. Temat nadal aktualny – śmieci. Dziś musimy segregować śmieci. To już nie moda. Musimy zadbać o środowisko. Tylko, że na gadaninie się kończy.
Strefa dobrego zasięgu … Kiedy odkładałem na półkę “Sodomę” Martela, bo czytanie nie przychodziło łatwo, poczułem ulgę. Nie sądziłem jednak, że ponownie sięgnę po książkę, która będzie o instytucji, ludziach kościoła.
Z psem wchodzić nie wolno? W tym roku usłyszałem już to kilka razy. W zasadzie mógłbym temat zostawić bez komentarza, ale kilka rzeczy zwróciło moją uwagę.