Poranny kierowca wyścigowy to wyjątkowy kierowca. Kiedy ujrzysz, takiego kierowcę we wstecznym lusterku to pamiętaj, on ma zawsze pierwszeństwo. Brakuje mu „koguta” na dachu, jednak nie przeszkadza mu to, aby ryzykować twoim życiem. Jedzie władca drogi i pobocza.
Pierwszy sezon Wiedźmina obejrzałem, szału nie było. Czekałem na niego, byłem ciekawy – jaki będzie wykreowany wiedźmiński Netflixowy świat. Pojawił się drugi sezon i nie rzuciłem się do oglądania. Dlaczego ?
Zobaczyłem zwiastun „Króla” na yt i byłem pod wrażeniem. Nie na tyle jednak, aby uznać, że cały serial będzie tak się prezentował, fragmenty zostały starannie dobrane, aby wywołać efekt. Proza była na tyle ciężka, zostawiająca w świadomości głęboki ślad, że trudno było mi uwierzyć, że adaptacja będzie tak samo wstrząsająca.
Nie wiem. I na tym bym mógł zakończyć wpis. Nie wiem, dlaczego obawiałem się zmian. Zmiany. Oszukiwanie samego siebie wychodzi bardzo dobrze i znajdzie się tyle wymówek, aby utwierdzić się w przekonaniu, że wyjście ze strefy tzw. komfortu to będzie bolesne zderzenie z betonem. Po tym zderzeniu długo będziemy dochodzić do siebie. Kiedy już ochłoniemy, a guzy znikną – świat wygląda już zupełnie inaczej.
Pamiętam, że kiedy „kupowałem” pierwszy zestaw stereo a było to dawno temu, to w zestawie był tuner radiowy. Płyty kompaktowe dopiero raczkowały, zdobywały popularność, cena jak na tamte czasy była wysoka. W zestawie był magnetofon kasetowy, aby nie tylko przegrywać muzykę z cd, ale przede wszystkim nagrywać z radio.
Nie wiem, co mocniej mnie denerwuje albo kto bardziej mnie wkurza. Możliwe, że to te same osoby. Udające, że nic nie widzą, nic nie słyszą. Szumu śmieci, smrodu z kominów, walających się petów po chodnikach, podrzucanych ukradkiem zepsutych lodówek na śmietnik. Cisza.